بهروز قسمت پور؛ علی رضا قلی فامیان؛ سیف الله ملایی پاشایی؛ نرجس بانو صبوری
چکیده
گویشسنجی گرایشی نوین و برآمده از گویششناسی کلاسیک است که در آن تفاوتها و تمایزات میان گویشهای مختلف در ناحیهای به صورت آماری محاسبه شده و با استفاده از نقشهها و اطلسهای گویشی بازنمایی میشود. در پژوهش حاضر محققان کوشیدهاند بر اساس روش تحلیل انبوه دادههای گویشی و با بهرهگیری از بستۀ نرمافزاری گویشسنجی و نقشهنگاری ...
بیشتر
گویشسنجی گرایشی نوین و برآمده از گویششناسی کلاسیک است که در آن تفاوتها و تمایزات میان گویشهای مختلف در ناحیهای به صورت آماری محاسبه شده و با استفاده از نقشهها و اطلسهای گویشی بازنمایی میشود. در پژوهش حاضر محققان کوشیدهاند بر اساس روش تحلیل انبوه دادههای گویشی و با بهرهگیری از بستۀ نرمافزاری گویشسنجی و نقشهنگاری RuG/L04 ، چشماندازی از تنوعات آوایی و واژگانی مناطق تالش زبانِ استان گیلان به همراه دستگاه آوایی گونههای زبانی رایج، ارائه دهد. جامعۀ آماری این پژوهش ساکنین آبادیهای پنج شهرستان تالش زبان استان گیلان، یعنی شهرستانهای تالش، رضوانشهر، ماسال، فومن و شفت بوده است. از هر شهرستان 10 روستای بالای 100 خانوار که زبان محلی آنها تالشی است، انتخاب شدهاند. گویشوران افراد ذکور این روستاها بودند که در سه ردۀ سنی نوجوانان، میانسالان و سالمندان قرار داشتهاند. روش جمعآوری دادهها، استفاده از پرسشنامۀ زبانی لایپزیک و سُوادِش مشتمل بر 65 واژه و 7 جمله بوده است. نتایج پژوهش نشان میدهد که گویشوران زبان تالشی در تلفظ برخی واژههای حوزههای دادگانِ پژوهش، شباهت آوایی و واژگانی دارند و در برخی حوزههای دیگر تفاوتهایی دارند. همچنین سن گویشوران در استفاده از واژههای اصیل زبان محلی خود تأثیر دارد و در سنین پایین، گرایش به فارسی معیار بیشتر است. بهطورکلی، سه گویش برای زبان تالشی متصور است که هر گویش دارای گونههای زبانی متعددی است که از تنوع آوایی و واژگانی برخوردارند.